เพิ่มขึ้นราคา มนุษย์ เงินเฟ้อหมายถึง น้อยบางนันทนาการ เป็นมันกัดกร่อนอำนาจซื้อของสกุลเงินหน่วย เงินเฟ้อมักจะอ้างถึงผู้บริโภคราคา แต่จะใช้กับราคาอื่น ๆ (สินค้าขายส่ง ค่าจ้าง สินทรัพย์ และอื่น ๆ) มันมักจะแสดงเป็นอัตราเปอร์เซ็นต์รายปีของการเปลี่ยนแปลงบนหมายเลขดัชนี สำหรับมากของประวัติศาสตร์มนุษย์ เงินเฟ้อไม่ได้เป็นส่วนสำคัญของชีวิตทางเศรษฐกิจ ก่อน 1930 ราคาถูกเป็นแนวโน้มที่จะตกเป็นเพิ่มขึ้นทุกปีที่กำหนด และในระยะยาวเหล่านี้ดอน ๆ มักจะยกเลิกกันหมด โดยคมชัด โดยตอนท้ายของศตวรรษ 20, 60 ปีชาวอเมริกันเห็นราคาที่เพิ่มขึ้นกว่า 1000% ในช่วงชีวิตของพวกเขา รอบระยะเวลางดงามที่สุดของเงินเฟ้อในกลุ่มประเทศอุตสาหกรรมเอาสถานที่ในช่วงทศวรรษ 1970 บางส่วนจากราคาน้ำมันที่ดำเนินการ โดยกงสีโอเปกเพิ่มคมชัด แม้ว่าประเทศเหล่านี้ส่วนใหญ่ได้จากการควบคุมอัตราเงินเฟ้อตั้งแต่ทศวรรษ 1980 มันยังคงเป็น แหล่งที่มาของปัญหาร้ายแรงในประเทศกำลังพัฒนา อัตราเงินเฟ้อจะทำความเสียหายมากนั้นได้ ตามที่ทุกคนสามารถสร้างเป็นการตัดสินใจโอกาสของราคาที่สูงขึ้นในอนาคต ในทางปฏิบัติ ได้ไม่แน่นอน ซึ่งหมายความ ว่า คนมักจะแปลกใจ โดยราคาเพิ่มขึ้น นี้ลดประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ ไม่น้อย เพราะคนใช้น้อยลงความเสี่ยงเพื่อลดโอกาสของความทุกข์เกินไปอย่างรุนแรงจากช็อตราคา อัตราเร็วที่สูงขึ้นของอัตราเงินเฟ้อ ยากก็คือการคาดการณ์เงินเฟ้อในอนาคต แน่นอน ความไม่แน่นอนนี้สามารถทำให้คนสูญเสียความเชื่อมั่นในสกุลเงินที่เป็นการจัดเก็บค่า นี่คือเหตุผลที่ไฮเปอร์เงินเฟ้อดังนั้นสร้างความเสียหาย นักเศรษฐศาสตร์ส่วนใหญ่ยอมรับว่า เศรษฐกิจมักทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพถ้าอัตราเงินเฟ้ออยู่ในระดับต่ำ ดาว นโยบายเศรษฐกิจมหภาคควรมุ่งสำหรับราคามีเสถียรภาพ นักเศรษฐศาสตร์บางคนโต้เถียงว่า อยู่ในระดับต่ำของอัตราเงินเฟ้อได้อย่างดี อย่างไรก็ตาม ถ้ามันเป็นผลของนวัตกรรม ผลิตภัณฑ์ใหม่จะเปิดที่ราคาสูง ซึ่งมาลงอย่างรวดเร็วผ่านการแข่งขัน นักเศรษฐศาสตร์ส่วนใหญ่นับว่า ภาวะเงินฝืด (ราคาเฉลี่ยตก) จะหายาก เมื่อต้องการรู้ว่าอะไรทำให้เงินเฟ้อต่ำ นักเศรษฐศาสตร์มีทฤษฎีมากมายแต่ไม่มีบทสรุปแน่นอน cast-iron อัตราเงินเฟ้อ มิลตันฟรีดแมนครั้งกล่าว "อยู่เสมอ และทุกปรากฏการณ์เงิน" Monetarists นับว่าอยู่ดีราคาอัตราการเจริญเติบโตของอุปทานเงินต้องถูกควบคุมอย่างระมัดระวัง อย่างไรก็ตาม ปฏิบัติตามนี้ได้พิสูจน์ยาก เป็นความสัมพันธ์ระหว่างหน่วยวัดของการจัดหาเงินที่ระบุ โดย monetarists และอัตราเงินเฟ้อโดยทั่วไปเสียแล้วเป็นผู้กำหนดนโยบายพยายามเป้าหมายก็ นักเศรษฐศาสตร์สำนักเคนส์เชื่อว่า เงินเฟ้ออาจเกิดขึ้นโดยอิสระจากเงื่อนไขทางการเงิน นักเศรษฐศาสตร์อื่น ๆ เน้นความสำคัญของปัจจัยสถาบัน เช่นว่าการตั้งค่าอัตราดอกเบี้ย โดยนักการเมือง หรือ (ควร) โดยธนาคารกลางมีอิสระ และธนาคารกลางที่ถูกตั้งค่าเป็นเป้าหมายเงินเฟ้อว่า มีความสัมพันธ์ระหว่างเงินเฟ้อและระดับการว่างงาน ในช่วงทศวรรษ 1950 เส้นโค้ง phillips สำหรับดูเหมือนจะ บ่งชี้ว่า ผู้กำหนดนโยบายสามารถค้าปิดอัตราเงินเฟ้อสูงการว่างงานต่ำ ประสบการณ์หลังแนะนำที่แม้ว่า inflating เศรษฐกิจสามารถลดการว่างงานในระยะสั้น ในระยะยาวคุณสิ้นสุดกับน้อยสูงก่อนว่างงานและอัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้นเช่น นักเศรษฐศาสตร์แล้วมากับความคิดของ NAIRU (ไม่ใช่เร่งอัตราเงินเฟ้อของงาน), อัตราการว่างงานต่ำกว่าอัตราเงินเฟ้อที่จะเริ่มต้นเพื่อเร่งการ อย่างไรก็ตาม ในปลายปี 1990 ในสหรัฐอเมริกาและอังกฤษ อัตราการว่างงานล้มดีต่ำกว่าที่นักเศรษฐศาสตร์ส่วนใหญ่คิดว่า เป็น NAIRU ยังไม่ได้รับเงินเฟ้อ นี้เกิดจากนักเศรษฐศาสตร์บางคนทะเลาะกันที่เทคโนโลยี และเปลี่ยนแปลงอื่น ๆ wrought โดยเศรษฐกิจใหม่หมายความ ว่า อัตราเงินเฟ้อตาย Traditionalists กล่าวว่า มีห้องพักผ่อน