เป้าหมายของนโยบายการเงินในประเทศเพื่อ ให้แน่ใจว่า เงินเฟ้อจะไม่สูงเกินไป หรือต่ำเกินไปได้ มันเป็นแฟชั่นในช่วงทศวรรษ 1990 การตั้งธนาคารกลางของประเทศอัตราเงินเฟ้อชัดเจนไปยังเป้าหมาย โดยปี 1998 ธนาคารกลางบาง 54 มีเป้าหมายเงินเฟ้อ เมื่อเทียบกับเพียงแปดท้ายปี 1990 ปีที่นิวซีแลนด์ของสำรองธนาคารกลายเป็น คนแรกที่ตั้งเป้าหมาย ประเทศอุตสาหกรรมส่วนใหญ่ เป้าหมาย หรือ โดยปกติ กลางจุดช่วงเป้าหมาย เงินเฟ้อราคาผู้บริโภคอยู่ระหว่าง 1% และ 2 5% เหตุผลที่ไม่เป็นศูนย์คือ ที่ดัชนีราคาทาง overstate อัตราเงินเฟ้อ และว่า ประเทศต้องเงินเฟ้อเล็กน้อยการมาตรการใด ๆ นโยบายการเงินใช้เวลาในการมีผลกระทบ ดังนั้น ธนาคารกลางมักจะยึดนโยบายเปลี่ยนแปลงการคาดการณ์อัตราเงินเฟ้อ ไม่เป็นอัตราปัจจุบัน ถ้าอัตราเงินเฟ้อคาดการณ์ในระยะเวลาสองปี กล่าวว่า เหนือเป้าหมาย อัตราดอกเบี้ยจะเพิ่มขึ้น ถ้าต่ำกว่าเป้าหมาย มีตัดราคา ทำไมมีมีเป้าหมายเงินเฟ้อ ตั้งเป้าหมายเงินเฟ้อผิดปกติไปมือในมือกับให้พิจารณาธนาคารกลางในการตั้งค่านโยบาย ความโปร่งใสดังนั้นในการตัดสินใจมีความสำคัญ และจึงมักจะเพิ่มขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการในการนำเป้าหมาย ขึ้นพื้นฐาน โดยทำการวินิจฉัยว่า เป็นนโยบายในการติดตาม เป้าหมายเงินเฟ้อช่วยให้กดค้างไว้ที่ธนาคารกลางให้ประสิทธิภาพการทำงาน ค่าจ้างของธนาคารกลางสามารถออกแบบเพื่อมอบรางวัลเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย แต่ธนาคารกลางบางโต้เถียงว่า เป้าหมายอัตราเงินเฟ้อที่จำกัดความยืดหยุ่นของนโยบายมากเกินไป ซึ่งเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำไมโลกมีประสิทธิภาพที่สุดธนาคารกลาง ธนาคารกลางของอเมริกา ได้โต้เถียง (จนสำเร็จ) กับมีหนึ่ง