Een poging om uit te leggen van de manier waarop dat mensen hun inkomen tussen uitgaven en opslaan van split, en de manier waarop ze lenen. Over hun leven, een typisch persoon inkomen varieert veruit meer dan hoeveel ze uitgeven. Jongeren hebben gemiddeld, laag inkomen maar grote uitgaven verbintenissen: over investeren in hun menselijk kapitaal door middel van onderwijs en opleiding, bouwen van een gezin, het kopen van een huis, enzovoort. Zodat zij niet slaan veel en vaak zwaar lenen. Als ze ouder hun inkomen in het algemeen stijgt, ze betalen van hun hypotheek, de kinderen verlaten huis en bereiden ze voor pensioen, zodat zij sterk hun opslaan verhogen en investeringen. Pensioen, hun inkomen is grotendeels of geheel van wettelijke beloningen en de besparing en investeringen ze deed toen werken; ze besteden de meeste of alle van hun inkomen, en door de verkoop van activa, vaak meer dan hun inkomen te besteden. In het algemeen, deze theorie wordt ondersteund door de gegevens, hoewel sommige economen beweren dat jonge mensen niet zo veel als ze op moeten uitgeven, zeg, wordt opgeleid, omdat kredietverstrekkers zijn terughoudend om uit te breiden krediet aan hen. Een puzzel is dat mensen vaak hebben aanzienlijke activa verlaten wanneer ze sterven. Sommige economen zeggen dit is omdat ze willen een gulle erfenis vertrekken voor hun familieleden, anderen zeggen dat de mensen zijn gewoon veel te optimistisch over hoe lang ze zullen leven. (Zie ook permanente inkomen hypothese en relatieve inkomen hypothese. )