Een land op de E. oever van de Levant, die zich uitstrekt in het binnenland tot Mount Lebanon, bij de eerste uitbreiding alleen 20 m. N. van Palestina, maar later omarmen 200 m. van de kust, met de steden van Tyrus, Zarephath, Sidon, Gebal en Arvad. Het land bestond uit goed beboste heuvels en vruchtbare vlaktes, was rijk aan natuurlijke hulpbronnen, rijkere nog steeds in een volk van opmerkelijke industrie en onderneming. Van Semitische voorraad, ze ontstaan uit de geschiedenis met Sidon als uitspraak stad ongeveer 1500 voor Christus, en bereiken hun hoogtepunt onder band 1200-750, daarna daalt en uiteindelijk samenvoegen in het Romeinse Rijk. Tijdens hun welvaart hun fabrikanten, paarse kleurstof, glazen aardewerk en metalen gebruiksvoorwerpen in vraag overal waren; ze waren de handelaren van de wereld, hun nautische vaardigheid en geografische ligging maken hun markten de centra van uitwisseling tussen Oost en West; hun schepen elke zee zeilde, en droeg de koopwaar van elk land, en hun kolonisten vestigden zich overal in het Middellandse-Zeegebied, Aegean, en Euxine, en zelfs voorbij de pilaren van Hercules, in Afrika, in Groot-Brittannië, en de landen aan de Oostzee. Haar grootste kolonie was Carthago, de oprichting van die (823 v. Chr.) ondermijnde de sterkte van de moeder-land, en die nadien haar plaats toegeëigend, en aangevoerd met Rome voor de beheersing van de wereld. Maar Phoenicia grootste geschenk aan beschaving was het alfabet, die zij zelf kan hebben zich ontwikkeld uit de Egyptische hiërogliefen, en die, met haar grote verdienste van eenvoud, heeft, enigszins gewijzigd, uitvoerig vervangen onder beschaafde naties elk andere systeem.