In 1958, een econoom van Nieuw-Zeeland, A. W. H. Phillips (1914 – 75), voorgesteld dat er een trade-off tussen inflatie en werkloosheid was: hoe lager de werkloosheid, de hogere was het tarief van de inflatie. Regeringen gewoon moest kiezen van het juiste evenwicht tussen de twee kwaden. Hij trok deze conclusie door het bestuderen van de nominale lonen en werkloze tarieven in het Verenigd Koninkrijk tussen 1861 en 1957, die leek te tonen de verhouding van werkloosheid en inflatie als een vloeiende curve. Economieën leek om te werken als dit in de jaren 1950 en 1960, maar vervolgens de relatie brak. Nu economen liever om te praten over de NAIRU, versnelt het laagste cijfer van werkloosheid op welke inflatie niet.