Na het opgroeien in het Oostenrijks-Hongaarse rijk, waar hij als een rondreizende advocaat werkte, werd Joseph Schumpeter (1883–1950) een academische in 1909. Werd hij benoemd tot Oostenrijkse minister van Financiën in 1919, een periode van hyper-inflatie voorzit. Werd hij vervolgens president van een kleine Weense bank, die samengevouwen. Hij keerde terug naar de academische wereld in Bonn in 1925 en in de jaren dertig ging naar de faculteit van Harvard. In 1911, terwijl onderwijs op Czernowitz (nu in Oekraïne), schreef hij de theorie van de economischeontwikkeling. In dit die hij zijn theorie van het ondernemerschap, waarin groei is opgetreden, meestal in spurts, uiteengezet omdat concurrentie en een afnemende winst geïnspireerd ondernemers om te innoveren. Dit uitgegroeid tot een theorie van de handel cyclus (Zie business cycle), en in een notie van dynamische concurrentie gekenmerkt door zijn woorden "creatieve destructie". In het kapitalisme, Popper, er is een tendens voor bedrijven te verwerven van een zekere mate van monopolie macht. Op dit punt niet meer concurrentie vindt plaats via het prijsmechanisme maar in plaats daarvan door middel van innovatie. Misschien omdat monopolies vaak lui worden, succesvolle innovatie kan afkomstig zijn van nieuwkomers op een markt, die het weghalen van de gevestigde exploitant, dus blazen "gales van creatieve destructie" door de economie. Uiteindelijk de nieuwkomers groeien vet op hun monopoliewinsten, totdat de volgende Gagel van creatieve destructie hen wegblaast. Ooit controversieel, en vaak verkeerd, in zijn boek van 1942, KAPITALISME, SOCIALISME en democratie, voorspelde hij de ondergang van het kapitalisme door toedoen van een intellectuele elite. Hij wordt geassocieerd met zowel Oostenrijkse economie, en misschien wel als founding father, evolutionaire economie .