Een grote Italiaanse schilder, geboren in een dorp in de buurt van Florence; was een herdersjongetje, en op 10 jarige leeftijd, terwijl het hoeden van zijn kudde en tekening van de foto's van hen, werd ontdekt door Cimabue, die nam hem mee naar huis en maakte leerling van hem; "never," zegt Ruskin, "gecontroleerd de jongen vanaf de eerste dag vond hij hem, liet hem alle hij wist, sprak met hem van vele dingen hij zichzelf niet in staat om te schilderen voelde; maakte hem liet een gentleman, bovenal een christen, en een van de werkman nog hem een herder... Zijn speciaal teken onder de grote schilders van Italië was dat hij een praktische persoon was; wat anderen droomde van hij ging hij zou kunnen werken in mozaïek, zou kunnen werken in marmer, en verf; kon bouwen... gebouwd, de Campanile van de Duomo, omdat hij vervolgens de beste meester van beeldhouwkunst, schilderkunst en architectuur in Florence was, en in dergelijke zaken moet worden zonder een superieur in de wereld... Dante was zijn vriend en Titiaan gekopieerd hem... Zijn regels in de kunst waren: U dingen zien zoals ze zijn; en het minst met de grootste, omdat God maakte hen; en de grootste met het minst, omdat God je gemaakt, en gaf je ogen en een hart; hij gooide opzij alle glitter en conventionality, en de belangrijkste ding in al zijn werk is zijn keuze van momenten. " Cimabue geschilderd nog steeds de Heilige familie in de oude klassieke stijl, "maar Giotto kwam in het veld, en zag met zijn eenvoudige ogen een nederiger waard; en hij schilderde de Madonna, St. , Joseph, en de Christus, — ja, met alle middelen als je wilt noemen dus, maar in wezen — Mamma, Papa, en de Baby; en alle Italië gooide zijn GLB "(1276-1336). Zie Ruskin's "ochtenden in Florence".