Ik wil niet te behoren tot een club die mij zal aanvaarden als lid, grapte Groucho Marx. Maar de wereld politici zijn wanhopig om toe te treden de economische clubs die de groep van zeven (G7), G8, G10 G20, enzovoort. Wordt dat een lid toont aan dat, in economisch opzicht, is uw land van belang. Helaas, dan maken politici een goed gevoel, er is niet veel bewijs in de afgelopen jaren dat ze niets nuttig, afgezien van ambtenaren van de overheid te laten doen en journalisten praten met elkaar over economie en politiek, meestal op prachtige locaties met veel van lekker eten en drinken aan kant. In 1975, zes landen,'s werelds leidende kapitalistische landen, gerangschikt door BBP, waren vertegenwoordigd in Frankrijk op de eerste jaarlijkse top: de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Japan en Italië, evenals het ontvangende land. Het volgende jaar dat ze werden vergezeld door Canada en, in 1977, door vertegenwoordigers van de Europese Unie, hoewel de groep verder te staan bekend als de G7. Op de top van 1989 waren 15 ontwikkelingslanden ook vertegenwoordigd, hoewel dit niet geboorte te geven aan de G22, die niet tot 1998 was ingesteld en snel groeide uit tot G26. Op de top van de G7 1991 was een bijeenkomst met de Sovjet-Unie, een praktijk die in latere jaren (met Rusland) voortgezet. In 1998, maar het was niet een van de acht's werelds rijkste landen, werd Rusland een volwaardig lid van de G8. Bijeenkomsten van het IMF worden bijgewoond door de GIO, waaronder 11 landen--de oorspronkelijke leden van de G7 alsook vertegenwoordigers van Zwitserland, België, Zweden en Nederland. In 2003 gevormd 21 ontwikkelingslanden, die de helft van de wereldbevolking en tweederde van de landbouwers, vertegenwoordigen de G21 om te lobbyen voor meer vrije handel in de landbouw.