Όπως δεν ζούμε σε έναν τέλειο κόσμο, πόσο χρήσιμο είναι οικονομικές θεωρίες με βάση την υπόθεση που κάνουμε; Δεύτερη καλύτερη θεωρία, καθορίζονται το 1956 από Richard Lipsey και Kelvin Λάνκαστερ (1924–99), που εξετάζει τι συμβαίνει όταν δεν ικανοποιούνται πλήρως τις υποθέσεις του με ένα οικονομικό μοντέλο. Βρήκαν ότι σε καταστάσεις όπου δεν όλες τις προϋποθέσεις, η δεύτερη καλύτερη κατάσταση-δηλαδή, πρόσκληση όπως πολλοί από τους άλλους όρους όσο το δυνατόν – δεν μπορεί να οδηγήσει στη βέλτιστη λύση. Πράγματι, υπολογίζεται Lipsey και Λάνκαστερ, σε γενικές γραμμές, όταν μια βέλτιστη ισορροπία κατάσταση δεν είναι πληρούνται όλες οι άλλες προϋποθέσεις ισορροπία θα αλλάξει. , Δυνητικά, δεύτερη καλύτερη ισορροπία μπορεί να είναι χειρότερο από μια νέα ισορροπία που επιφέρει η κυβερνητική παρέμβαση, είτε για την αποκατάσταση της ισορροπίας στην αγορά που βρίσκεται σε ανισορροπία, ή να μετακινήσετε τις άλλες αγορές μακριά από τους όρους της δεύτερη καλύτερη. Οικονομολόγοι έχουν κατασχέθηκαν σε αυτό διορατικότητα να δικαιολογήσει όλα τα είδη των παρεμβάσεων στην οικονομία, που κυμαίνονται από την φορολόγηση ορισμένων εμπορευμάτων και άλλοι επιδότηση στον περιορισμό των ελεύθερων συναλλαγών. Κάθε φορά που υπάρχει αδυναμία της αγοράς, η δεύτερη καλύτερη θεωρία λέει είναι πάντα δυνατό να σχεδιάσουμε μια κυβερνητική πολιτική που θα αυξήσει την οικονομική ευημερία. Αλίμονο, η ιστορία της κυβέρνησης παρέμβαση προτείνει ότι αν και το δεύτερο καλύτερο μπορεί να βελτιωθεί σε θεωρητικά, στην πράξη δεύτερη καλύτερη είναι συχνά λιγότερο χειρότερο.