Πώληση κρατικές επιχειρήσεις στους ιδιώτες επενδυτές. Αυτή η πολιτική ήταν αρχικά με την κυβέρνηση της Μάργκαρετ Θάτσερ τη δεκαετία του 1980, η οποία ιδιωτικοποιηθεί πολυάριθμες εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων κοινωφελείς επιχειρήσεις όπως η British Telecom, British Gas και ηλεκτρικής ενέργειας και νερού εταιρείες. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ιδιωτικοποίηση έγινε ένα αγαπημένο πολιτική των κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο. Υπήρχαν αρκετές λόγους η δημοτικότητα της ιδιωτικοποίησης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο στόχος ήταν να βελτιώσουν τις επιδόσεις των δημόσιων επιχειρήσεων. Συχνά nationalization μπόρεσε να πετύχει τους στόχους της και είχε γίνει όλο και περισσότερο συνδέεται με κακή υπηρεσία σε πελάτες. Ιδιωτικοποίηση ήταν μερικές φορές μέρος μετασχηματισμό κρατικής μονοπώλιο σε μια ανταγωνιστική αγορά, με το συνδυασμό μεταβίβασης ιδιοκτησίας με την απορρύθμιση και την απελευθέρωση. Μερικές φορές ιδιωτικοποίησης που προσφέρει ένα τρόπο για να αντλήσει νέα κεφάλαια για την επιχείρηση να επενδύουν για τη βελτίωση της υπηρεσίας, χρήματα που δεν ήταν διαθέσιμες στο δημόσιο τομέα λόγω περιορισμών στις δημόσιες δαπάνες. Πράγματι, ίσως το βασικό πλεονέκτημα της ιδιωτικοποίησης που πολλοί πολιτικοί ήταν ότι τα έσοδα από αυτό θα μπορούσε να διευκολύνει η πίεση στο δημόσιο χρήμα. Ως αποτέλεσμα, θα μπορούσε να αποφεύγουν (βραχυπρόθεσμα) κάνοντας την πιο οδυνηρή πράγματα που είναι αναγκαία για τη βελτίωση της δημοσιονομικής θέσης, όπως η αύξηση των φόρων ή η μείωση των δημοσίων δαπανών.