Συντομογραφία για τον τρόπο με τον οποίο μια αλλαγή στις δαπάνες παράγει ένα ακόμη μεγαλύτερο αλλαγή εισοδήματος. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι μια κυβέρνηση χαλαρώνει δημοσιονομικής πολιτικής, η αύξηση των καθαρών δημόσιων δαπανών από την άντληση ένα επιπλέον $10 δισεκατομμύρια στην εκπαίδευση. Αυτό έχει άμεση επίδραση με την αύξηση του εισοδήματος των καθηγητών και των ανθρώπων που πωλούν ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ή να οικοδομήσουμε ή να διατηρήσουμε τα σχολεία. Αυτοί οι άνθρωποι με τη σειρά θα περάσουν ορισμένα από τα επιπλέον χρήματα, βάζοντας περισσότερα μετρητά στις τσέπες των άλλων, που θα ξοδέψει μερικά από αυτά, και ούτω καθεξής. Στη θεωρία, αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να συνεχιστεί επ ' αόριστον, οπότε ο πολλαπλασιαστής θα έχουν μια άπειρη αξία. Στην πράξη, οι περισσότεροι άνθρωποι εκτός από μερικά από τους έξτρα εισόδημα αντί να περνούν αυτό. Πόσα δαπανούν θα εξαρτηθεί από τους οριακή ροπή προς κατανάλωση. Η τιμή του πολλαπλασιαστή υπολογίσιμες από αυτόν τον τύπο: πολλαπλασιαστή

= 1 / (1 – οριακή ροπή προς κατανάλωση)

αν η οριακή τάση για κατανάλωση είναι 0. 5 (50 σεντ ένα επιπλέον Δολάριο), ο πολλαπλασιαστής είναι 2. Στην πράξη, είναι συχνά δύσκολο να μετρηθεί η επίδραση πολλαπλασιαστή, ή να προβλέψουμε πώς θα αντιδράσει σε, ας πούμε, ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ νομισματική πολιτική ή δημοσιονομική πολιτική.