Συμβατική οικονομική σοφία του 17ου αιώνα που έκανε μια μερική επιστροφή κατά τα τελευταία έτη. Mercantilists ο φόβος ότι τα χρήματα θα γινόταν πολύ σπάνιο να διατηρηθεί υψηλό επίπεδο της παραγωγής και της απασχόλησης, δημοφιλής λύση τους ήταν Φτηνές χρήματα (χαμηλά επιτόκια). Σε έναν απλό πρόδρομο στη συζήτηση του 20ου αιώνα μεταξύ των κεϋνσιανών και μονεταριστές, λόγω της αντίθεσης της οι υπέρμαχοι της κλασικής οικονομίας, που υποστήριξαν ότι φθηνές και άφθονα χρήματα θα μπορούσε να οδηγήσει σε πληθωρισμό. Mercantilists το πρωτότυπο, όπως ο Ιωάννης νόμος, ένα Σκώτων financier (και έχουν καταδικαστεί δολοφόνος), πίστευε ότι οικονομική ευημερία και την πολιτική εξουσία μιας χώρας που προήλθε από τα αποθέματα πολύτιμων μετάλλων. Για να μεγιστοποιήσετε τα αποθέματα αυτά υποστήριξαν κατά του ελεύθερου εμπορίου, η οποία ευνοεί πολιτικών προστατευτισμού που σχεδιάστηκε για να ελαχιστοποιήσετε εισαγωγών και να μεγιστοποιήσετε εξαγωγές, δημιουργώντας ένα εμπορικό πλεόνασμα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την απόκτηση των πιο πολύτιμα μέταλλα. Αυτό αμφισβητήθηκε για το φιλολόγους από Adam Smith και David Hume, ο οποίος υποστήριξε ότι μια χώρα του πλούτου ήρθε δεν από το απόθεμα των πολύτιμων μετάλλων, αλλά μάλλον από τα αποθέματά του παραγωγικούς πόρους (γη, εργασία, κεφαλαίου, κ.ο.κ.) και το πόσο αποτελεσματικά χρησιμοποιούνται. Ελεύθερου εμπορίου αύξηση απόδοσης, επιτρέποντας χώρες ειδικεύονται σε πράγματα που έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα.