Μια προσπάθεια να εξηγούν τον τρόπο ότι άνθρωποι διαιρέσετε τους εισοδήματος μεταξύ των δαπανών και την αποθήκευση, καθώς και τον τρόπο που αυτές να δανειστώ. Κατά τη διάρκεια ζωής τους, μια τυπική εισόδημα του ποικίλλει κατά πολύ περισσότερο από τι ποσά δαπανούν. Κατά μέσο όρο, οι νέοι έχουν χαμηλό εισόδημα αλλά μεγάλων δαπανών δεσμεύσεις: την επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιό τους μέσω της εκπαίδευσης και της κατάρτισης, την οικοδόμηση μιας οικογένειας, αγορά κατοικίας, κ.ο.κ. Έτσι ώστε να μην αποθηκεύσετε πολλά και συχνά να δανειστεί σε μεγάλο βαθμό. Καθώς παλιώνουν εισοδήματός τους γενικά αυξάνεται, να καταβάλουν απενεργοποίηση υποθήκη τους, τα παιδιά άδεια καταγωγής, και να προετοιμάζονται για συνταξιοδότηση, έτσι θα αυξήσουν κατακόρυφα τους αποθήκευση και επενδύσεων. Μετά τη συνταξιοδότηση, τους εισοδήματος είναι σε μεγάλο βαθμό ή ολοκληρωτικά από κρατικές παροχές και στην εξοικονόμηση και επενδύσεων έκαναν κατά την εργασία, δαπανούν μεγαλύτερο μέρος ή το σύνολο των εισοδημάτων τους, και, από το ξεπούλημα περιουσιακών στοιχείων, συχνά δαπανούν πάνω από το εισόδημά τους. Σε γενικές γραμμές, η θεωρία αυτή υποστηρίζεται από τα δεδομένα, αν και ορισμένοι οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι οι νέοι περνούν δεν όσο θα έπρεπε για, να πούμε, γεγονός ότι ήταν μορφωμένες, επειδή οι δανειστές είναι απρόθυμοι να επεκταθεί πιστωτικά τους. Ένα παζλ είναι ότι τα άτομα έχουν συχνά σημαντικών περιουσιακών στοιχείων αριστερά όταν πεθαίνουν. Ορισμένοι οικονομολόγοι λένε αυτό είναι επειδή θέλουν να εγκαταλείψουν μια γενναιόδωρη μεταβίβασης για τους συγγενείς τους, άλλοι λένε ότι τα άτομα είναι απλώς υπερβολικά αισιόδοξος για πόσο καιρό θα ζουν. (Δείτε επίσης: υπόθεση μόνιμη εισοδήματος και την υπόθεση του σχετικού εισοδήματος. )