Τοποθέτηση χρήματα για να εργαστείτε, με την ελπίδα να καταστεί ακόμα περισσότερα χρήματα. Επενδύσεων λαμβάνει δύο μορφές: άμεσες δαπάνες για κτίρια, μηχανήματα και ούτω καθεξής, και έμμεσες δαπάνες για χρηματοοικονομικών εγγυήσεων, όπως ομολόγων και μετοχών. Παραδοσιακά, οικονομική θεωρία που λέει ότι μια χώρα της συνολικής επένδυσης πρέπει να ισούται με τη συνολική εξοικονόμηση. Αλλά αυτό ποτέ δεν ήταν αλήθεια βραχυπρόθεσμα και, ως αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης, μπορεί ποτέ να ακόμη και μακροπρόθεσμα, ως χώρες με χαμηλό εξοικονόμησης μπορούν να προσελκύσουν επενδύσεις από το εξωτερικό και ξένων αποταμιευτές, έλλειψη ευκαιριών στο σπίτι μπορεί να επενδύουν στο εξωτερικό (βλέπε άμεσων ξένων επενδύσεων). Πιο του ΑΕγχΠ μιας χώρας που επενδύει, τόσο πιο γρήγορα θα πρέπει να αυξηθούν οι της οικονομίας της. Αυτό είναι γιατί κυβερνήσεις προσπαθούν σκληρά να αυξηθούν οι συνολικές επενδύσεις, για παράδειγμα, χρησιμοποιώντας φοροαπαλλαγών και των επιδοτήσεων, ή άμεσες δημόσιες δαπάνες για την υποδομή. Ωστόσο, πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι ο καλύτερος τρόπος για την ενθάρρυνση των επενδύσεων του ιδιωτικού τομέα είναι να επιδιώξουν σταθερή μακροοικονομικές πολιτικές, με χαμηλό πληθωρισμό, χαμηλά επιτόκια και χαμηλών φορολογικών συντελεστών. Περιέργως, οικονομικές μελέτες δεν έχουν βρει αποδεικτικά στοιχεία ότι υψηλότερα επίπεδα επένδυσης οδηγήσει σε υψηλότερους ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ. Μία εξήγηση για αυτό είναι ότι οι περιστάσεις και τρόπο όπου είναι επενδεδυμένα τα χρήματα καταμέτρηση τουλάχιστον όσο τα συνολικά ποσά που επενδύθηκαν. Αυτό ain't πόσο μπορείτε να το κάνετε, είναι ο τρόπος που μπορείτε να κάνετε πιο.