Για ένα μεγάλο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας χρυσό έχει ένα σημαντικό συστατικό της οικονομικής δραστηριότητας. Αλλά η σημασία της μειώθηκε κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα και μπορεί να συνεχίσει να συρρικνώνεται στο μέλλον. Τα χρυσά πρότυπα, ποιες σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες για την αξία του χρυσού κατά το 19ο και τις αρχές του 20ου αιώνα, έχει εγκαταλειφθεί εδώ και καιρό. Κεντρικών τραπεζών, οι οποίες το 2000 ανήκει ακόμα 30.000 τόνους, πάνω από το ένα τέταρτο των όλα τα χρυσά ποτέ εξορύσσεται, δεν θα αισθάνονται πλέον την ανάγκη να έχουν τα μεγάλα αποθεματικά του μετάλλου να στηρίξει την αξία του νομίσματός τους. Δεν θα πληρώσει τους τόκους, αν και μπορεί να κερδίζουν λίγο από το δανεισμό ΕΚ να έμποροι ράβδου. Έτσι άρχισαν να πωλούν. Κυβερνήσεις και επενδυτές προέβησαν παραδοσιακά χρυσού ως αντιστάθμιση του πληθωρισμού και να παρέχει ασφάλεια κατά καιρούς της διεθνούς κρίσης. Αλλά το ρόλο της ως αποθήκευσης αξίας έχει αμαυρωθεί. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 και του 1990, η αξία του χρυσού καταφέρει να συμβαδίσει με τον πληθωρισμό. Η ρευστότητα του χρυσού είναι επίσης μικρότερη από εκείνη της ένα ξένο νόμισμα, έτσι δεν μπορεί τόσο εύκολα να χρησιμοποιηθεί για συναλλάγματος παρέμβασης στην υπεράσπιση του νομίσματος κάτω από την επίθεση. Με λίγα λόγια, χρυσός δεν αποτελεί πλέον μια χρηµατικού περιουσιακού στοιχείου. Έχει γίνει άλλο εμπόρευμα, αν και η λεγόμενη χρυσά-bugs εξακολουθώ να πιστεύω ότι θα πρέπει να τον πληθωρισμό ποτέ ανεβαίνουν και πάλι, το χρυσό φορά θα γίνει το πράγμα για να έχει.