Ένα αγαπημένο κυβερνητική πολιτική κυριαρχείται κεϋνσιανή δεκαετία του 1950 και του 1960, που περιλαμβάνει συχνές ρυθμίσεις για μία φορολογική πολιτική ή/και τη νομισματική πολιτική να αλλάξει το επίπεδο της ζήτησης για να κρατήσει την οικονομία αυξάνεται με σταθερό ρυθμό. Το πρόβλημα ήταν και είναι, εν μέρει λόγω τις ανεπάρκειες της πρόβλεψης των οικονομικών, που αυτές τις συχνές ρυθμίσεις και είναι συχνά λάθος, καθιστώντας την πορεία ανάπτυξης της οικονομίας περισσότερο, όχι λιγότερο, ακανόνιστη. Του σε το 1990, πρόστιμο tuning ήταν όλο και περισσότερο να αποφεύγονται από κεντρικές τράπεζες και οι κυβερνήσεις, που σταμάτησε να προσπαθεί να διαχειριστεί βραχυπρόθεσμης ζήτησης και αντίθετα με στόχο να συνεχίσει μακροπρόθεσμα μακροοικονομικών στόχων, οι οποίοι απαιτούνται λιγότερες ρυθμίσεις πολιτικής. Ή έτσι ισχυρίστηκαν. Στην πράξη, εκεί συνέχισε να είναι μερικά προσπάθησε μικρορύθμιση.