Όταν μια χώρα χρήματα αντικαθίσταται ως προτιμώμενη νόμισμα των πολιτών από το αμερικανικό δολάριο. Αυτό μπορεί να είναι μια εσκεμμένη κυβερνητική πολιτική ή το αποτέλεσμα των πολλών ιδιωτικών επιλογών από αγοραστές και πωλητές (για παράδειγμα, στο πρώτο σημάδι του προβλήματος, επενδυτές σε όλη τη Λατινική Αμερική γενικά φυγή σε δολάρια). Όταν πρόκειται για πολιτική κυβέρνηση, dollarization είναι, στην ουσία, μια ενταθούν καθεστώς νομισματικού συμβουλίου. Η έκκληση του dollarization είναι ότι η αξία του δολαρίου είναι πιο σταθερή από την ασύνετη τοπικό νόμισμα, που μπορεί ενδεχομένως να έχει μια ιστορία της ξαφνικά χάνει την αξία του. Με την εξάλειψη κάθε δυνατό κίνδυνο υποτίμηση έναντι του δολαρίου, το κόστος των τοπικών επιχειρήσεων και η κυβέρνηση του δανεισμού στις διεθνείς αγορές μειώνεται, ως το νόμισμα κίνδυνος έχει αφαιρεθεί. Ένα μεγάλο μειονέκτημα είναι ότι η χώρα τα χέρια για τον έλεγχο της νομισματικής πολιτικής να η Federal Reserve, και το σωστό επιτόκιο για τις Ηνωμένες Πολιτείες να μην είναι κατάλληλες για τη dollarized χώρα, εάν η χώρα αυτή και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αποτελούν μια βέλτιστη νομισματική περιοχή. Αυτός είναι ένας λόγος που, σε ορισμένες χώρες το τοπικό νόμισμα έχει εκτοπιστεί από ένα άλλο αρκετά σταθερού νομίσματος, όπως, σε κάποια κεντρική ευρωπαϊκές οικονομίες, το ευρώ (και πριν από αυτό το γερμανικό μάρκο).