Όταν το κράτος κάνει κάτι μπορεί να αποθαρρύνει, ή να παραγκωνίσουν, ιδιωτικού τομέα επιχειρεί να κάνει το ίδιο πράγμα. Κατά καιρούς, υπερβολικό δημόσιο χρέος έχει κατηγορηθεί για χαμηλό δανεισμό του ιδιωτικού τομέα και, κατά συνέπεια, χαμηλής επένδυσης και (επειδή η οικονομική απόδοση των δημόσιος δανεισμός είναι χαρακτηριστικά χαμηλότερες από εκείνες που αφορούν το ιδιωτικό χρέος, ειδικά χρεωστικοί τίτλοι εταιρειών) επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης. Αυτό έχει γίνει λιγότερος μιας ανησυχίας τα τελευταία χρόνια, καθώς η κυβέρνηση χρέους έχει μειωθεί και, λόγω της παγκοσμιοποίησης, επιχειρήσεις έχουν γίνει ικανότερη άντλησης κεφαλαίων τους στο εξωτερικό. Συσσωρεύοντας έξω μπορεί επίσης να έρθει από κρατικές δαπάνες για πράγματα που μπορεί να παρέχονταν αποτελεσματικότερα από τον ιδιωτικό τομέα, όπως η υγειονομική περίθαλψη, ή ακόμη και μέσω της φιλανθρωπίας, ανακατανομή.