"Πραγματική οικονομολόγοι δεν μιλάμε για ανταγωνιστικότητα,", δήλωσε ο Paul Krugman, ένα σύγχρονο οικονομολόγο στο χαίρει. Πραγματική επιχειρηματίες και πολιτικοί πραγματική συζητήσουμε όλη την ώρα, ωστόσο. Πολλές επιχειρήσεις έχουν υποβληθεί σε άγρια συρρίκνωση να παραμείνουμε ανταγωνιστικοί, και οι κυβερνήσεις έχουν δημιουργήσει πολυάριθμες επιτροπές να εξετάσει πώς να ακονίσει τις οικονομικές επιδόσεις των χωρών τους. Ένσταση του ο κ. Κρούγκμαν ήταν να μην τη χρήση της έννοιας της ανταγωνιστικότητας από εταιρείες, οι οποίες συχνά έχουν ανταγωνιστών που θα πρέπει να νικήσει, αλλά να εφαρμοσθούν σε χώρες. Στην καλύτερη περίπτωση, είναι μια λέξη χωρίς νόημα όταν εφαρμόζεται σε εθνικές οικονομίες; στη χειρότερη, ενθαρρύνει τον προστατευτισμό. Χώρες, ισχυρίστηκε, δεν ανταγωνίζονται με τον ίδιο τρόπο ως εταιρείες. Όταν δύο εταιρείες ανταγωνίζονται, το ένα του κέρδους είναι απώλεια του άλλου, ότι το διεθνές εμπόριο, κ. , υποστήριξε ο Krugman, δεν είναι ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος: όταν δύο χώρες ανταγωνίζονται μέσω του εμπορίου, και οι δύο κερδίσει. Μέτρα της εθνική ανταγωνιστικότητα ακόμη δεν είναι εντελώς αβάσιμος. Μελλοντική ευημερία χώρας εξαρτάται από την ανάπτυξη της παραγωγικότητας, η οποία κυβερνητικές πολιτικές μπορούν να επηρεάσουν. Χώρες ανταγωνίζονται σε αυτό μπορούν να επιλέξουν πολιτικές για την προώθηση υψηλότερο βιοτικό επίπεδο. Ακόμα κι έτσι, εννοιολογικές και δυσκολίες μέτρησης σημαίνει ότι ο αυξανόμενος αριθμός των δεικτών να συγκρίνετε την ανταγωνιστικότητα των διαφόρων χωρών, ίσως πρέπει να ληφθούν με μια μεγάλη πρέζα αλάτι.