Σε κάθε περίοδο, τις οικονομίες των χωρών που ξεκινούν από φτωχούς γενικά αυξηθεί γρηγορότερα από τις οικονομίες των χωρών που ξεκινούν πλούσια. Ως αποτέλεσμα, το εθνικό εισόδημα των φτωχών χωρών συνήθως αλιευμάτων επάνω με το εθνικό εισόδημα των πλούσιων χωρών. Τεχνολογία νέα μπορεί να επιτρέπουν ακόμη και αναπτυσσόμενες χώρες να μεταπηδήσει πάνω από βιομηχανικές χώρες με την παλαιότερη τεχνολογία. Αυτό, τουλάχιστον, είναι η παραδοσιακή οικονομική θεωρία. Τα τελευταία χρόνια, έχει υπάρξει σημαντική συζήτηση σχετικά με το βαθμό και την ταχύτητα σύγκλισης στην πραγματικότητα. Ένας λόγος να περιμένουμε catch-up είναι ότι οι εργαζόμενοι στις φτωχές χώρες έχουν μικρή πρόσβαση σε κεφάλαια, έτσι την παραγωγικότητά τους είναι συχνά χαμηλή. Αύξηση του ποσού του κεφαλαίου στη διάθεσή τους από μόνο ένα μικρό ποσό μπορεί να παράγει τεράστια κέρδη σε παραγωγικότητα. Χώρες με μέρη του κεφαλαίου, και ως αποτέλεσμα υψηλότερα επίπεδα παραγωγικότητας, θα απολαύσετε ένα πολύ μικρότερο κέρδος από μια παρόμοια αύξηση κεφαλαίου. Αυτό είναι μια πιθανή εξήγηση για την πολύ ταχύτερη ανάπτυξη της Ιαπωνίας και της Γερμανίας, σε σύγκριση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο, μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και την ταχύτερη ανάπτυξη των πολλές ασιατικές "τίγρεις", σε σύγκριση με τις αναπτυγμένες χώρες, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 και το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1990.