Χώρες συχνά παρέχουν υποστήριξη για τους αγρότες που χρησιμοποιούν εμπορικά εμπόδια και επιδότηση, επειδή, για παράδειγμα: εγχώρια γεωργία

• , ακόμη και αν είναι αναποτελεσματική από παγκόσμια πρότυπα, μπορεί να είναι ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο σε περίπτωση καθίσταται δύσκολο (όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, σε περίοδο πολέμου) να αγοράσει τα αγροτικά προϊόντα από το εξωτερικό·
• οι γεωργοί ομάδες απέδειξαν έμπειροι στην άσκηση πίεσης?
• πολιτικοί έχουν επιδιώξει να επιβραδύνει την ερήμωση των αγροτικών περιοχών·
• γεωργικές τιμές μπορούν να είναι ευμετάβλητα, ως αποτέλεσμα απρόβλεπτες καιρικές συνθήκες, μεταξύ άλλων, και
• οικονομική ενίσχυση μπορούν να παρέχουν ένα δίχτυ ασφαλείας σε απροσδόκητα σοβαρή αγορά συνθήκες. Σε γενικές γραμμές, οι κυβερνήσεις προσπάθησαν δύο μεθόδους για την επιδότηση της γεωργίας. Η πρώτη, χρησιμοποιείται στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1930 και στο Ηνωμένο Βασίλειο πριν από την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι στην κορυφή του αγροτικού εισοδήματος αν πέφτουν κάτω από ένα επίπεδο να θεωρηθεί αποδεκτή. Αγρότες μπορεί να υποχρεωθεί να αναιρέσει κάποια της γης τους σε αντάλλαγμα για αυτή την υποστήριξη. Η δεύτερη είναι να διασφαλισθεί ένα ελάχιστο επίπεδο αγροτικών τιμών από εξαγοράζουν πλεόνασμα προσφοράς και την αποθήκευση ή την καταστροφή αν τιμές διαφορετικά θα πέσει κάτω από τα εγγυημένα επίπεδα. Αυτό ήταν η προσέγγιση που υιοθέτησε η ΕΕ, όταν οργάνωσε την κοινή γεωργική πολιτική. Να κρατήσει χαμηλά το άμεσο κόστος της επιδότησης αυτής της ΕΕ χρησιμοποιούνται εμπορικά εμπόδια, συμπεριλαμβανομένων των εισαγωγικών δασμών, ελαχιστοποιώ ανταγωνισμού ΕΕ αγρότες από προϊόντα διαθέσιμα φθηνότερα στις παγκόσμιες αγορές της γεωργίας. Πρόσφατη αμερικανική αγρόκτημα-υποστήριξη πολιτικής έχει συνδυάσει εισοδήματος top-ups, και ορισμένες εγγυημένες τιμές. Δεδομένου ότι περισσότερες κυβερνήσεις έχουν γίνει περισσότερο δεσμευμένοι στο διεθνές εμπόριο, αυτών των γεωργικών πολιτικών έχουν έρθει υπό αυξανόμενη επίθεση, αν και η ρητορική του ελεύθερου εμπορίου έχει συχνά τρέχει μακριά μπροστά από την πραγματική μεταρρύθμιση. Το 2003, πλούσιες χώρες μαζί να δαπανήσει πάνω από 300 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως την υποστήριξη τους αγρότες, περισσότερο από έξι φορές τι ξόδεψαν την εξωτερική βοήθεια. Βρίσκοντας έναν τρόπο να τελειώσει γεωργικής στήριξης είχε γίνει μακράν η μεγαλύτερη πρόκληση υπόλοιπο για εκείνους που προσπαθούν να διαπραγματευτούν το παγκόσμιο ελεύθερο εμπόριο.