Στις 22 Σεπτεμβρίου 1985, υπουργοί οικονομικών από τις πέντε μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου - οι Ηνωμένες Πολιτείες, Ιαπωνία, Δυτική Γερμανία, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο - ανακοίνωσε την Plaza Accord στο ξενοδοχείο ομώνυμη Νέα Υόρκη. Κάθε χώρα γίνουν συγκεκριμένες υποσχέσεις της οικονομικής πολιτικής: οι Ηνωμένες Πολιτείες δεσμεύτηκε να μειώσει το έλλειμμα Ομοσπονδιακή, Ιαπωνία υποσχεθεί μια χαλαρή νομισματική πολιτική και ένα φάσμα χρηματοοικονομικό τομέα μεταρρυθμίσεων, και η Γερμανία προτείνει φορολογικών περικοπών. Όλα τα κράτη συμφώνησαν να παρεμβαίνει στις αγορές συναλλάγματος, είναι απαραίτητο να πιάσουμε το δολάριο. Ίσως να μην εκπληκτικά, όχι όλες τις υποσχέσεις που διατηρήθηκαν (λιγότερο από όλους την αμερικανική ένα για τη μείωση του ελλείμματος), αλλά ακόμη και έτσι το σχέδιο που αποδείχθηκε ότι ήταν επιτυχής θεαματικά. Από τα τέλη του 1987, το δολάριο είχε μειωθεί κατά 54% έναντι του γιεν και το D-σήμα από την κορυφή του Φεβρουαρίου 1985. Απότομη μείωση αυτή οδήγησε σε ένα νέο φόβο: της μια ανεξέλεγκτη βουτιά δολάριο. Έτσι το 1987 ένα άλλο μεγάλο διεθνές σχέδιο, η συμφωνία του Λούβρου, ήταν εκκολαφθεί για τη σταθεροποίηση του δολαρίου. Και πάλι την συγκεκριμένη πολιτική υποσχέσεις έγιναν (οι Ηνωμένες Πολιτείες να γίνει πιο αυστηρή δημοσιονομική πολιτική, η Ιαπωνία να χαλαρώσει νομισματικής πολιτικής). Και πάλι οι συμμετέχοντες υποσχέθηκε νόμισμα παρέμβασης εάν σημαντικά ξένα νομίσματα μετακινηθεί εκτός μια συμφωνημένη, αλλά αδημοσίευτο, σύνολο περιοχές. Το δολάριο αυξήθηκαν ταχέως.