Το τρίτο του 17 παιδιά ενός πλούσιου τραπεζίτη, David Ricardo (1772–1823) αποκληρώθηκε στην ηλικία των 21, όταν παντρεύτηκε μια Quaker ενάντια στη θέληση των γονιών του. Έγινε ένα χρηματιστή και έκανε τόσο καλά ότι αποσύρθηκε στην 42 να επικεντρωθούμε στην γραφή και την πολιτική. Ένας φίλος από τους συναδέλφους τους κλασικούς οικονομολόγους, Thomas Malthus και ο Jean-Baptiste Say (δείτε νόμος του Say), ανέπτυξε πολλές οικονομικές θεωρίες οι οποίες είναι ακόμα σε χρήση σήμερα. Ο επιδρύτερος ήταν συγκριτικό πλεονέκτημα, τη θεωρία που διέπει την υπόθεση υπέρ του ελεύθερου εμπορίου. Στο βιβλίο του 1817, οι αρχές της πολιτικής οικονομίας και φορολόγησης, περιέγραψε μια θεωρία της διανομής και της παραγωγής σε μια οικονομία. Σε αυτό υποστήριξε ότι η κατανομή των συντελεστών παραγωγής σε οποιοδήποτε τομέα οικονομικής δραστηριότητας καθορίζεται από το επίπεδο της οικονομικής ενοίκιο που μπορεί να κερδίσει από αυτό. Ως αυτό σταδιακά πέφτει λόγω της φθίνουσας απόδοσης, κεφαλαίου και άλλων πόρων στροφή προς πιο αποδοτικά σχέδια. Εξέταζε τη διάσπαση μεταξύ μισθών και κερδών, υποστηρίζοντας ότι «μπορεί να υπάρξει καμία αύξηση της αξίας της εργασίας χωρίς μείωση των κερδών". Ισχυρίστηκε επίσης ότι οι αλλαγές στο δημόσιο έλλειμμα δεν επηρέασε το επίπεδο της ζήτησης της οικονομίας (Ricardian ισοδυναμία).