Lekki, zmysłowy, dekoracyjny styl francuski powstały w reakcji na barokową pompę Wersalu na początku osiemnastego wieku, po śmierci Ludwika XIV. Nazwa pochodzi od francuskiego słowa rocaille, które oznacza wyrób w skale o formie wzorowanej na muszli lub koralu. W praktyce styl wyróżnia się krótkimi łukami, wolutami i fantazyjnymi falistymi liniami. Rokokowa uroda, wesołość, kobieca okrągłość i zmysłowość są zilustrowane w obrazach Bouchera, Fragonarsa, Watteau i w rzeźbach Clodiona. (Znakomite przykłady rokokowej sztuki i dekoracji znajdują się w Wallace Collection w Londynie, a prace Clodiona także w Muzeum Wiktorii i Alberta) Przyniesiony do Wielkiej Brytanii przez Marciera. Krzepka brytyjska wersja znajduje się w Hogharcie, ale styl ten na Wyspach osiągnął doskonałość w olśniewających kobiecych portretach Gainsborougha.